میلاد با سعادت هشتمین مهر سپهر ولایت امام علی بن موسی الرضا(ع) مبارک

گل کرده بهار سبزِ تقدير و قضا
پُر شد ز شميم عطرِ توحيد فضا
لب هاست پر از ذکر و سلام و صلوات
حقا که رئوف اهل بيت است رضا

شب است و منادى...

شب است و منادى ندا مى كند
مريدان حق را صدا مى كند
كه امشب در رحمت خويش را
خدا بر رخ خلق وا مى كند
ز خمخانه شب شراباً طهورا
به پيمانه ي انّما مى كند
ز رحمت به موسى بن جعفر خدا
گران هديه اى را عطا مى كند
به نجمه عطا كرده حق آيتى
كه حق را ز باطل جدا مى كند
قدم زد على بن موسى به عالم
كه عالم بر او اقتدا مى كند
به شمس الضحى داده شمس الشموسى
كز او شمس كسب ضيا مى كند
درخشيد رخشنده مهرى كه مهرش
مس قلب ما را طلا مى كند
چو جدّش ز رفعت برد گوى سبقت
كه صبر بلا در قضا مى كند
ز نام على نام او گشته مشتق
كه توصيف او هل اتى مى كند
بود عصمت فاطمى را دُر ناب
كه شرم از رخ او حيا مى كند
بود او حَسَن را علمدار صلحى
كه پاينده دين خدا مى كند
بود وارث نهضت سرخ عاشور
كه كاخ ستم را فنا مى كند
بود در عبادت چو زين العباد
كه بر شيعيانش دعا مى كند
چو بحرالعلوم است دريايى از علم
كه فكر بشر كيميا مى كند
ز فقه الرضا زنده شد فقه صادق
كه تضمين آن با ولا مى كند
اگر اژدها كرد موسى عصا را
رضا اين عمل بى عصا مى كند
كند زنده در پرده تصوير شيران
ببين پور موسى چها مى كند
اگر آهويى را به دامى ببيند
ز دام بلايش رها مى كند
بود او طبيبى كه بى نسخه درمان
ز ما دردها را دوا مى كند
چو بابش بود مظهر جود و بخشش
كه حاجات ما را روا مى كند
ز بس كه رئوف است از ما خدا را
ز فرط رضايش رضا مى كند
رسول خدا را بود پاره تن
كه وصفش رسول خدا مى كند
خدا را زيارت كند هر كه او را
زيارت به صدق و صفا مى كند
به ديدار قبرش رود هر كه يك بار
تلافى آن را سه جا مى كند
به «ژوليده» او داده قولى كه فردا
به قولى كه داده وفا مى كند

زمانش رسيده بيا ...

زمانش رسيده بيا و دعا کن
بيا درد را با دعايت دوا کن
زمانش رسيده سبک بال باشي
دلت را ز بند تعلّق رها کن
اگر خواستي پاک گردي؛خودت را
مقيم حرمخانه ي إنّما کن
اگر خواستي محرم راز گردي
بيا و مِس قلب تيره طلا کن
اگر کارت از هر لحاظي گِره خورد
علي ابن موسي الرّضا را صدا کن
امامي که در مهرباني به نام است
بيا در حريم رضا بار عام است
*****
توئي هشتمين گل ز باغ ولايت
خدا و تو داريد از هم رضايت
شنيدم که پا بر زمين مي گذاري
چراغان نمودم دلم را برايت
به لبها (نعم) داري و (لا) نداري
نرفته کسي از درت بي عنايت
هر آنچه که خواهد عطا مي نمائي
ندارد کرم در نگاهت نهايت
هر آنکس که خواهد سه جا پيشش آئي
کند يک زيارت برايش کفايت
زيارت در اين بارگاه مطهّر
بود با هزار عمره و حج برابر
*****
به غير از پناهت؛ پناهي نداريم
به جز روي تو قبله گاهي نداريم
براي رسيدن به راه سعادت
به غير از مسير تو راهي نداريم
هميشه هر آنچه که خواهيم داري
ولي آنچه را تو بخواهي نداريم!
مگر غير از اين است که تو ثوابي
و ما پيش تو جز گناهي نداريم
قبول است؛اما ولايت که داريم
نگو عزّت و شأن و جاهي نداريم
توئي عزّت و شأن و جاهم رضاجان
منم يک رعيّت،تو شاهم رضاجان
*****
ألا اي مرادم، به عشقت مريدم
تو هستي اميد دل نا اميدم
بلاي محبّت بلا نيست هرگز
بلاي تو را من به جانم خريدم
کمک کرد جبريل تا عرش رفتم
رسيدم به جائي که جز تو نديدم
ندا آمد از غيب روي خدا چيست؟
منم روي ماهت به صفحه کشيدم
بهشت خدا را تصوّر نمودم
همين که به باب الجوادت رسيدم
تو رضوان، تو جنّت، تو خُلد بريني
تو مهمان نه، آقاي ايران زميني
*****
براي خزاني قلبم بهاري
تو زيباترين جلوه ي روزگاري
براي تو کاري ندارد که من هم
برايت شوم خادم افتخاري
اگر خادم افتخاري نشد پس
بده لاأقل منصب کفشداري
سه جا وعده کردي بيائي سراغم
مبادا که من را تو تنها گذاري
شنيدم که پلک دو چشمت شده زخم
چقدر اشک ريز شهِ ني سواري
به هر بزم و هر انجمن گريه کردي
تو بر غارت پيرهن گريه کردي
*****

هر دل صداي آمدنت را ...

هر دل صداي آمدنت را شنيده است
با صد هزار اميد، بسويت پريده است
در ازدحام اين همه عاشق حريم تو
زيباترين تجلي عشق و عقيده است
وقتي شميم ناب تو آمد سروش گفت:
امشب نسيم رحمت يزدان وزيده است
ياايهالرئوف، به يمن قدوم توست
اين خوان رحمتي كه خداوند چيده است
ماه فلك، چو مهر اگر مات نور توست
صد كهكشان نور در اين روضه ديده است
اين جا به جاي اشك، زچشمان زائران
بهر نثار مقدم تو گُل دميده است
اي ميزبان عالم و آدم، كه روزگار
مهمان نوازتر ز تو هرگز نديده است
مدهوش سر زخاك بر آرد به رستخيز
لب تشنه اي كه جرعه ز جامت چشيده است
غرق عنايتند همه درحريم تو
فرقي نمي كند ز كجا كس رسيده است
دارم اميد آنكه معطر شود ز تو
اشكي كه با اميد به خاكت چكيده است
تنها اميد اين دل بي دست و پا توئي
وقتي كه از تمامي عالم بريده است
فصل ولادت تو «وفائي» به اشك شوق
بر عرض تهنيت به حضورت رسيده است

اي تو را از قادر منان ...

اي تو را از قادر منان سلام ا... نجمه
از تمـام عـالم امـکان سـلام ا... نجمـه!
از تمام آسمان‌ هـا از مه و خورشيد و انجم
از ملک از حـور، از انسان سلام‌ ا... نجمه!
از مسيح و مريم و انجيل و از تورات و موسي
از رسول‌ ا... و از قـرآن سـلام‌ ا... نجمـه!
آفتـاب کبريـا را بـر فراز دست داري
جان ختم‌الانبيا را بر فراز دست داري
*****
اي عروس فاطمه مادر شدي عيدت مبارک!
بر فراز شانه ي جان، جان توحيدت مبارک!
ماه عصمت، ماهتاب محفل آل‌ محمّد
آفتاب طور موسي، قرص خورشيدت مبارک!
گوهـر رخشنـده ي دامـان دريـاي ولايت!
مـادر بيت ولايت! نخل اميـدت مبارک!
نور حق در چشم طوسي مادر شمس‌ الشموسي
حمـد‌ خـوان، تکبير گو تا ماه رويش را ببوسي
*****
بـارک‌ ا... نجمـه، آوردي جمـال ابتـدا را
در جمال طفـل دلبندت تماشا کن خدا را
طور موسي: کعبه تو: بنت‌اسد اين طفل: حيدر
يا شـدي زهرا و زادي باز مصباح‌ الهدا را؟
چارده معصوم را در يک جمال آوردي امشب
ديـده بگشـا در رخش بنگـر تمام انبيا را
مشرق الانوار خورشيد همه خورشيد‌هايي
ام ديـن ام‌الشــرف ام‌الـولا ام‌الرضــايي
*****
جان عالم رونمايش باد، روي داور است اين
مثل زهرا پاره‌اي از پيکر پيغمبر است اين
قبلـه ي هفتـم علـي سـوم، مـولاي هشتم
زاده ي موسي کليم‌ ا... موسي‌پرور است اين
ضـامن آهـو نه! بلکه ضامن کل خلايق
لحظه ‌لحظه پاي ميزان و صراط و محشر است اين
عرش اعلا خاک پايش، هستي خلقت ولايش
عالـم و آدم فـدايش، خـازن جنت گـدايش
*****
اي مزارت در زمين، بيت‌الحرام آسمان‌ها
وي به ماه عارضت روشن همه چشم زمان‌ها
اي گدا را گوشه‌اي از سايه ي ديوار صحنت
خوب‌ تـر از سلطنت بـر قلـه ي بام جهان‌ها
حج محرومان نه! بلکه حج آدم، حج عالم
قبله ي دل‌هـا نه! بلکه کعبه ي اميـد جان‌هـا
چشم اهل آسمان خاک قدوم دوستانت
حاجت خلق دو عـالم ريخته در آستانت
*****
آسماني‌ ها گرفتنـد آبـرو از خــاک کـويت
هر نهالي گشته خضري در کنار آب جويت
باغ جنت را نخواهم در بهـاي خاک راهت
آفرينش را نگيـرم در پـي يک تــار مويت
چند از بهر گـدا آغـوش خود را مي‌گشايي؟
اي فداي عادت و احسان و خلق و خُلق و خويت
آشنـا و غيـر را با دست رأفت دستگيري
دشمنت را هم ميان دوستانت مي‌پذيري
*****
من کي‌ام؟ آلوده ‌اي در بين پاکـان شمايم
زائرت گـر نيستم ردم مکن مـولا! گدايم
هرکه هستم سائلي پشت در بـاب‌الجوادم
هرچه باشم دوستـي در گوشـه ي دارالولايم
هرچه در محشر ز من پرسند باشد يک جوابم
من گدايي از گدايان علي موسي الرضايم
گرچه از خود نا اميدم عفو تو باشد اميدم
روسياهم روسياهم ليک اينجا روسفيدم
*****
دور يا نزديک، دست توست بر روي سر من
هر کجا گيرم وطن قبـر تو باشد در بر من
مهـرت اي آقاي من اي مهربان مهربانان
بـوده از روز ولادت شهـد شيـر مـادر من
با امـام مهرباني چـون تو در دوزخ برندم؟
کافر استم گر بگنجد اين سخن در باور من
روز محشـر پـا اگـر در آتش دوزخ گذارم
باز مي‌گويم خدايا! من رضا را دوست دارم
*****
اي همه خورشيدها در سايه ي گلدسته‌هايت
اي غريبـي کـه بود خلق دو عالم آشنايت
گرچـه قابل نيستم بگذار يـامـولا بگويم:
سيـدي! جانـم فدا جانـم فدا جانم فدايت
کاش وقتي صورت خود را گذارم بر ضريحت
هم ببوسم مرقـدت را هم بميرم از برايت
مي‌نهادم روي پاي زائر قبرت سرم را
مي‌گشودم بـر ضريح تو نگاه آخرم را
*****
آمـدم قبـر تــو را بوسيـدم و بــاشد اميـدم
آن سه جايي را کـه خود گفتي بيايي بازديدم
من ني‌ام لايـق که بـاز آيي به ديدارم وليکن
اين روايت را که مي‌آيي به گوش جان شنيدم
تا تو وقت مـرگ بر چشمم ز رأفت پا گذاري
لحظه‌لحظه در هواي مرگ، دل از جان بريدم
آن که بـا ديدار مـاه عـارضت خواهد بميرد
دوست دارد لحظه‌لحظه مرگ، جانش را بگيرد
*****
گرچـه در پرونـده جرم متصل داريم مولا!
کوه عصيان، چشم گريان، زخم دل داريم مولا!
قلبــي از نـور تـولاي شمــا لبريـز، امـا
نامه‌اي از برق عصيان مشتعل داريم مولا
با همـه جرم و خطـا و بـا همه آلودگي‌ها
در خراسان تو حـق آب و گل داريم مولا!
مهربان مهربانان! بر سـرم منت نهـادي
«ميثم» آلوده را هم در حريمت راه دادي
*****

ولادت امام رضا(ع) - سرود 4

دلي كه داره بوي خدا، مي شه دخيل امام رضا
دلي كه تنها و بي كس و خسته و پائيز و سرده
مي شه بهاري اگه كه بيا د به در سر تو بگرده
دخيل پنجره فولاده هر چه دلِ پُرِ درده
پر فرشته ها دسته شده توي جاروي جاروكشاتون
چشمه ي زمزمه سقاخونه حوض و آب خورياتون
هستي هستي و عالم و ادمه گوشه نگتون
اي همه دارو ندارم، اي بهارم اي قرارم
نوكريتون افتخارم
امام رضا(4)
*****
كم دل ما و كرمت، قبله ي ما صحن حرمت
خدا اينو توي دفتر خلقت دنيا نوشته
جنتي كه شبيه حرم تو نباشه چه زشته
صحن غدير و گهرشاد و قدس تو فوق بهشته
هر كي كه از حرم تو جداشه از اين جدايي پشيمونه
آخه حالا ميدونه بدون تو دلش پريشونه
آرزوشه كه دوباره بياد و پيش تو بمونه
تو اميري من اسيرم، تو كريمي من فقيرم
آخرش از عشقت مي ميرم
امام رضا(4)
*****
آقا جونم مهمون توأم، آهوي سرگردون توأم
بوته ي خار دلم مي شه با نگاهت گل خوشبو
پيچيده توي رواقا و صحن تو نغمه ي يا هو
دخيل پنجره فولادتم الا ضامن آهو
عقيق زرد تموم عالم گنبد طلات آقا
روزي حضرت ميكائيل از دون كفترات آقا
نقطه ي ثقل جهان بخدا حرم باباته آقا
اي كه هستي شاه و ولي، عش ناب لم يزلي
اي علي و ابن علي
امام رضا(4)
*****

شاعر: برادر یاسر رحمانی

ولادت امام رضا(ع) - سرود 3

اهالي كهكشون، فرشته ي آسمون، ميان حرم پر كشون، دسته دسته
باز اومده به خونه ات، اونكه شده ديوونه ات، ز جام سقا خونه ات، مسته مسته
تا ابد عشقتون توي دل من مي مونه مي مونه
دلي كه عاشقه از شما فقط مي خونه مي خونه
خوش بحال هر كي كه قدر شما رو بدونه بدونه
ز عشق تو دلشادم، ز بند غم آزادم
مقيم صحن گوهرشادم
افتادم توي دامت=مستم من مست جامت
خدايي تو ارباب مني منم غلامت
مولانا يابن زهرا(2)
*****
اي همه ي سرنوشت، تو زيبا همه زشت، از حرمت تا بهشت، پر مي گيرم
بهشت بي تو كدومه، يه حرف نا تمومه، آقا جون آرزومه، اينجا بميرم
جنت و بهشت و روضه ي رضوان تو هستي تو هستي
از ازل آقا توي دل من نشستي نشستي
قيمت هر چي دلبر تو عالمه شكستي شكستي
ذليلتم يا مولا، دخيلتم يا مولا
يه نيم نگاهي بجون زهرا
اي عشق آسموني=ماه ابروكموني
خدايي آقا تويي آخر مهربوني
مولانا يابن الزهرا(2)
*****
اي خداي كرم، توي صحن حرم، مي زنه به سرم، باز هوايي
با نقاره خونه، ناي دل مي خونه، آره باز مهمونه، كربلايي
خزون دل ما هميشه با تو بهاره بهاره
با تو غم عالم كاري با دلم نداره نداره
اونيكه بهتر از تو كسي داره بياره بياره
تو حج مايي آقا، سعي و صفايي آقا
تو مروه و هم منايي آقا
مي شنوي تو صدامو، خيلي داري هوامو
مي دونم كه امضا مي كني كربلامو
مولانا يابن الزهرا(2)
*****

شاعر: برادر یاسر رحمانی

ولادت امام رضا(ع) - سرود 2

حجت حي سرمدي چشم و چراغ احمدي
دسته‌گل محمّدي! قـدم به چشم ما زدي
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****
صلات من! صيام من! کليم من! کلام من!
امام مـن! امـام من! به مقدمت سلام من
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****
چراغ محفلم تويي تمـام حاصلم تويي
کشتي و ساحلم تويي نماز کاملم تويي
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****
مهر تـو آبـروي من گلاب شست‌ و شوي من
ذکر تو گفت ‌و گوي من نظاره‌اي به سوي من
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****
قلب من و ارادتت چشم مـن و سيادتت
عشق من و ولادتت کرم هميشه عادتت
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****
دست من و عطاي تو پشت سرم دعاي تو
قلـب من ولاي تـو نطـق مـن و ثناي تو
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****
حريم تو بهشت من مهـر تو سرنوشت من
ولايتت سرشت من با همه فعل زشت من
امام رضا خوش‌آمدي(2)
*****

ولادت امام رضا(ع) - سرود 1

اي طبيب درد جان ها کعبه ي دل جان جان ها
آفتـاب آسمان‌هـا! مهربـان مهربان‌هــا!
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****
اي تمام هست و بودم هم رکوعم هم سجودم
هـم قيامـم هـم قعودم هم سلامم هم درودم
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****
تو رضايي تو رضايي نور چشم مرتضايي
هـم جمـال کبريايـي هم امـام انبيـايي
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****
زاده ي موسي‌بن‌جعفر، هم مبارک هم مطهر
بر همه مولا و رهبر سيد و سالار و سرور
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****
تو همـان باب‌ المـرادي سيدي اب الجوادي
قلب ما را جلوه دادي پا به چشم ما نهادي
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****
تو به تن جان جهاني در زمين هم آسماني
شهريـار انس و جـاني روحي و روح رواني
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****
نور ذات حي سرمد شمع بزم آل احمد
عالـم آل محمّـد بضعـه ي رسـول امجد
يا رضا عيدت مبارک(2)
*****